Carol Onofrio, mkazi wa Canoas huko Rio Grande do Sul, Brazili, alishangazwa na habari kwamba maji yangeingia nyumbani kwake. Ijapokuwa ilikuwa imepita wiki moja yenye mvua nyingi, mwanamke huyo hakuamini, kwani hilo halikuwahi kutokea.
Mume wake, Leandro Nascimento, alikuwa tayari ameweka samani, na Onofrio aliendelea kufanya kazi kwenye kompyuta yake. Dakika chache zilipita, maji yakaanza kutiririka kutoka kwenye mifereji ya maji, na mtaa wake ukaanza kufurika. "Ilikuwa eneo la vita. Tuliweza kusikia helikopta, tulisikia lori za Ulinzi wa Raia zikituambia tuhame," Onofrio anasema.
Nascimento alifanikiwa kuzungumza na jirani yake aliyekuwa na lori kwa sababu hawakuweza tena kuondoka kwa gari. Aliwaweka Onofrio na watoto kwenye lori na kurudi kujaribu kuwaokoa wazazi wake wenye umri wa miaka 74. Alipofika kwenye nyumba hiyo, akawataka waondoke haraka iwezekanavyo.
Mama yake alinyakua mkoba uliokuwa na vitu vyake muhimu haraka, lakini baba yake akasema hataondoka. Nascimento anasema alihuzunika sana, lakini hakuna angeweza kufanya wakati huo. “Kisha akanikumbatia, nami nikasema, asante sana kwa kuwa baba yangu kwa miaka 50, na nikaondoka na mama yangu kwenda nyumbani kwa rafiki yangu, ambaye alikaribisha familia yangu yote,” asema Nascimento.
Uokoaji wa Kayak
Siku iliyofuata, Nascimento hakuweza kuwasiliana na baba yake. Anasema kwamba, kwa bahati mbaya, tayari alikuwa akitarajia mabaya zaidi. Hapo ndipo alipoazima kayak na kupiga kasia takriban maili 1.2 (kilomita 2) kupitia mtaa wake akimtafuta mpendwa wake.
Mwana hakuamini alipomwona baba yake juu ya bamba. Alikuwa hai! Haikuwezekana kuzuia hisia zake. Maji yalimfikia shingoni na mzee huyo akaanza kuogelea, hadi jirani yake alipomsaidia hadi kwenye mtaro, ambapo watu wengine 20 walikuwa wakisubiri kuokolewa.
Nascimento anasema kwamba wakati huo koo lake lilizimwa na hakuamini muujiza aliokuwa akiupata. “Niliingia mtaani kwangu kupiga makasia na watu wakaniomba msaada, lakini sikuweza kujizuia kwa sababu nilikuwa naenda kumpata baba yangu. Ilikuwa ni wazimu, uzoefu mbaya sana, lakini wakati huo huo nilikuwa na furaha sana kwa sababu niliweza kumuokoa,” anashiriki.
Hatimaye, familia hiyo iliunganishwa tena, lakini kungoja ilikuwa imeanza tu. Walingoja hadi Mei 25, wakati maji yalikuwa yamepungua kidogo. Kisha, Onofrio na Nascimento walirudi kwa mashua ili kuona hali ya nyumba yao na kuona ikiwa bado wangeweza kuokoa chochote.
"Kwa kawaida mimi husema kwamba ilikuwa siku mbaya zaidi ya maisha yetu, kwa sababu tuliona ukweli. Tulinunua nguo zetu wenyewe kwa sababu maji yalikuwa yamechafuliwa, tulifika kwa boti na kwenda juu ya lango. Nilipoingia ndani, nikaona kwamba haikuwa nyumba yetu tena, kila kitu kilikuwa kimeharibiwa; lilikuwa ni rundo la takataka lenye harufu kali,” anasema Onofrio.
Muda wa Kusafisha
Siku chache baadaye, maji yalipungua na wenzi hao walihitaji kuanza kusafisha. Lakini wangefanyaje peke yao? Onofrio alichapisha kwenye mtandao wake wa kijamii akiuliza ikiwa kuna yeyote atakayepatikana kuwasaidia.
Anafanya kazi katika kampuni kubwa ya teknolojia na amekuwa akifanya kazi katika mojawapo ya taasisi za Waadventista tangu Novemba 2021. Claudevandro Araújo ni meneja wa IT na mfanyakazi katika makao makuu ya utawala ya Kanisa la Waadventista kusini mwa Rio Grande do Sul. Tayari alishazungumza na mke wake masuala ya kazi, lakini siku hiyo mawasiliano yake yalikuwa tofauti. Alijitolea kusaidia kusafisha nyumba na wafanyikazi wengine wa ofisi.
Mnamo Juni 5, wafanyikazi watano kutoka Mkutano wa Rio Grando do Sul walikuja kusaidia kusafisha na kuondoa taka kutoka kwa kile kilichobaki. “Timu hiyo ilikuja hapa na kutuletea matumaini ya ajabu. Walikunja mikono kana kwamba wametujua kwa miaka mingi. Walisafisha nyumba yetu, na mambo yakaanza kuwa wazi zaidi. Kabla kulikuwa na tope jeusi, mabaki ya kemikali, na uvundo wa maji taka, wakaja na kuyasafisha kwa furaha nyusoni mwao; walikuwa malaika,” anasisitiza Onofrio.
Hata mbele ya maumivu na hasara, Onofrio na Nascimento walipata nguvu ya kusonga mbele, wakithamini kile kinachojali kweli: upendo na umoja wa familia. Mwanamke kutoka Rio Grande do Sul anaripoti jinsi uzoefu huu ulivyobadilisha mtazamo wake wa dunia.
“Leo naona tunatumia maisha yetu yote kupata na kuweka akiba ili kuwa na vitu na tunaacha kuishi, tuache kuwa na watu. Kila tunapofika nyumbani kulala baada ya siku ya kazi, tunapaswa kushukuru. Kwa sababu mambo mengi yanaweza kutokea mara moja,” anatafakari.
Anaendelea kwa kusema kwamba hawezi kupendezwa na kilichotokea, lakini moyoni anashukuru kwa kupitia hali hiyo yenye changamoto. “Jaribio hili limenifanya kuwa binadamu tofauti kabisa na nilivyokuwa hapo awali. Natamani kila mtu angepata fursa, sio ya kupitia msiba, lakini kutoa maana mpya kwa maisha yao. Tunapaswa kujiuliza: Kwa nini tuko hapa? Mungu ametupa utume gani?” Onofrio anahitimisha.
Kusafisha nyumba
Photo: Personal archive
Msaada kutoka kwa wajitolea wa ASR
Photo: Personal archive
Samani zilizoharibiwa na maji
Photo: Personal archive
Taka za kemikali, tope na takataka
Photo: Personal archive
Mkusanyiko wa kale
Photo: Personal archive
Wajitolea wa ASR
Photo: Personal archive
Leandro (aliye katikati), pamoja na rafiki yake Samuel na baba yake, Carlos Alberto
Photo: Personal archive
Makala asili ilichapishwa kwenye tovuti ya Kireno ya Divisheni ya Amerika Kusini.
