"Jamhuri ya Italia inatambua haki ya washiriki wa Makanisa ya Kikristo ya Kiadventista kuitunza sabato ya kibiblia, ambayo huanza kutoka machweo ya Ijumaa hadi machweo ya Jumamosi" (sheria ya 516, 1988)

Mnamo Novemba 22, 2023, Waadventista Wasabato walikumbuka kumbukumbu muhimu ya kanisa nchini Italia. Sheria Na. 516, ambayo pamoja na vifungu 38, inayosimamia uhusiano kati ya taifa na dhehebu, ina umri wa miaka 35.

Mojawapo ya nyakati muhimu katika historia ya Kanisa la Waadventista la Italia hakika ilikuwa ni kutiwa sahihi kwa makubaliano na Serikali. Baada ya marekebisho ya Mkataba na Kanisa Katoliki, kwa msingi wa Kifungu cha 8 cha Katiba, serikali ilikuwa tayari imetia sahihi Maelewano na Makanisa ya Waaldensia na Methodisti mnamo Agosti 1984. Kufuatia hayo, tume ya serikali na mwakilishi wa Kanisa la Waadventista walijadili rasimu ya Makubaliano iliyowasilishwa na huyo wa mwisho. Baada ya mazungumzo ya miezi kadhaa, mnamo Desemba 29, 1986, waziri mkuu wa wakati huo, Bettino Craxi, na Mchungaji Enrico Long, Rais wa Unioni ya Italia ya Waadventista Wasabato, walitia sahihi makubaliano ya mwisho signed the final agreement kati ya Serikali na Kanisa la Waadventista. Makubaliano haya baadaye yaligeuzwa kuwa sheria na sasa ndiyo maandishi yanayodhibiti mahusiano kati ya Kanisa la Waadventista na Serikali ya Italia.

Lina Ferrara, mwandishi wa habari wa Hope Media Italia, alijadili sheria hii na Davide Romano, mkurugenzi wa Masuala ya Umma na Uhuru wa Kidini wa Unioni ya Italia na rais wa Chuo Kikuu cha Waadventista cha Italia Villa Aurora.

Lina Ferrara: Je, unaweza kutuambia kwa ufupi jinsi Sheria Na. 516 ya tarehe 22 Novemba 1988 ilianzishwa?

Davide Romano: Sheria ilizaliwa baada ya [maendeleo] ya muda mrefu na yenye matatizo. Ingawa watu wengi wanafahamu vita vya utekelezwaji kamili wa kanuni zilizotangazwa katika Mkataba wa Katiba, si wengi wanaojua kwamba utekelezaji wa Kifungu cha 8 aya ya 3 ya Katiba ulikuwa miongoni mwa zile ambazo zilihitaji sana kubadilishwa kwa muda mrefu wa kisiasa. Kwa hiyo, karibu katikati ya miaka ya 1980, mapatano ya kwanza yalifikiwa na Waaldensia, Waadventista, na Assemblies of God. [Hii ilifanyika] ndani ya mfumo wa kusahihishwa kwa wakati mmoja wa Concordat with the Holy See, na katika kilele cha kazi kubwa ya ufahamu wa kisiasa kwamba wainjilisti walio wachache, wakiwa na jukumu kuu lisilo na shaka lililofanywa na kanisa letu na kanisa la Waldensia, waliweza kukuza.

L. F.: Una maoni gani, kwa ujumla, kuhusu sheria hii?

D. R.: Vema, kila sheria inaweza kuboreshwa ikiwa mfumo wa kisiasa utairuhusu. Leo, kwa kuzingatia uzoefu uliopatikana katika matumizi na sheria ya kesi, ningependekeza marekebisho kadhaa kwa vifungu vya 14 na 17. Kwa miaka mingi, mabadiliko madogo tayari yameanzishwa. Leo, tunakabiliwa na matukio mapya ambayo yanahitaji nyongeza zaidi.

L. F.: Imemaanisha nini kwa Kanisa la Waadventista?

D. R.: Ningesema kwamba, si kwa Kanisa la Waadventista pekee bali kwa dini zote ndogo ndogo katika nchi yetu, sheria ya uelewa imekuwa chombo muhimu cha utekelezaji rasmi wa Katiba na imewaruhusu kutoka katika kivuli ambacho walikuwa wameshushwa daraja kwa sababu ya umati mkubwa wa Kanisa Katoliki la Roma.

Nikifikiria haswa juu ya Waadventista, siwezi kukosa kuona jinsi matumizi ya likizo ya Sabato shuleni na mahali pa kazi, pamoja na ukosoaji unaoendelea, na utambuzi kamili na wa moja kwa moja wa wahudumu wa dini umeliwezesha kanisa letu kutekeleza utume wake. kutangaza Injili kwa haki kamili.

L. F.: Mnamo 2009, mabadiliko yalifanyika kuhusu [Chuo Kikuu cha Waadventista cha Kiitaliano], ambacho wewe ni [rais] wake kwa sasa. Unaweza kutuambia kuihusu?

D. R.: Mabadiliko hayo yalihusu utambuzi wa kisheria wa digrii zinazotolewa na [chuo kikuu cha] Florence kupitia Kitivo chake cha Theolojia. Hii ilikuwa hatua muhimu ambayo hatimaye ilitenda haki kwa kiwango cha kitaaluma cha masomo yaliyofanywa katika Kitivo cha Villa Aurora.

Leo, tunashughulika na nyongeza zaidi kwa utambuzi huo kuhusiana na digrii za udaktari, ambazo tunatumai utatimia.

L. F.: Kwa zaidi ya miongo mitatu, sisi Waadventista tumefurahia sheria hii. Vipi kuhusu madhehebu mengine? Je, tunaweza kufanya lolote kuhusu hilo?

D. R.: Kanisa la Waadventista lina, kana kwamba, katika DNA yake, wito wa kutetea uhuru wa kidini na wa kuabudu wa imani zote. Wale wanaodai haki kwa ajili yao wenyewe tu wanadhuru sababu ya haki za binadamu. Kwa hiyo, tayari tumejitolea kuhakikisha kwamba makanisa na dini nyingine zinapata kile ambacho Katiba yetu inazihakikishia katika Vifungu 3, 8, 19, na 20.

Wakati huo huo, ni lazima itambuliwe kwamba mfumo wa kidini, kijamii, na kisiasa umebadilika sana leo. Utaratibu wa maelewano, ambao, mwaka wa 1946 (wakati Katiba ilipokuwa ikijadiliwa), uliwakilisha upungufu mdogo wa muundo wa mapatano kati ya Serikali na Kanisa Katoliki uliothibitishwa tena katika Kifungu cha 7, haufai kwa wingi uliokithiri wa jambo la kidini katika nchi yetu, kwa upande mmoja, na mgogoro wa vyama vikuu vya kisiasa vilivyo na mizizi ya itikadi, kwa upande mwingine.

Kumekuwa na hitaji la dharura, kwa miaka mingi sasa, la sheria ya mfumo ambayo ingeokoa makubaliano na kubainisha vyema mchakato huo lakini, wakati huo huo, kuhakikisha kiwango kinachokubalika cha uhakika wa kisheria kwa madhehebu yote ya kidini (au yasiyo ya kidini) hata bila makubaliano. Lengo hili lilionekana kuwa karibu katika miaka ya 1990 na, hasa, katika muongo wa kwanza wa karne mpya, na mara zote lilikosa kidogo. Leo, inaonekana, kwa sababu nyingi, kurudi nyuma. Lakini hatuwezi kumudu kusitasita na kukubali bila kukiuka imani na dhamiri za mamilioni. Kwa hivyo tutahitaji shauku mpya na msukumo mpya ili kuwepo katika anga ya umma na katika uwanja wa kisiasa, na pendekezo letu wenyewe la uhuru na wasifu unaotambulika.

Ili kusoma mahojiano ya awali, tafadhali nenda hapa here.